Gedicht raakt honderden mensen

Na de schokkende berichtgeving van over Anne Faber gisteren is heel Nederland geschokt. Bij sommige mensen resulteert dit in frustratie die zij op een positieve manier uiten in het schrijven van een tekst. De tekst die Marc Peeters uit Weert heeft geschreven is heel herkenbaar en raakt veel mensen. “Deze man weet op papier te zetten wat veel mensen voelen maar niet in woorden kunnen uiten”, aldus Sophie Verkeyn.

Het gedicht van Marc Peeters is in korte tijd al honderden keren ‘geliked’ en tientallen keren gedeeld op Facebook.

De tekst van Marc Peeters:

Iedereen voelde het komen maar toch kwam de realiteit vandaag hard aan,
Weer een slachtoffer erbij. Weer een daad die heel Nederland even stil laat staan.

Ontelbaar veel vraagtekens, iedereen die naar antwoorden snakt,
Hoe kan dat nou… Iemand die 12 jaar krijgt en na 6 jaar opnieuw wordt opgepakt?

Het is een vraag waarvan de media ons gretig met informatie in voorziet,
Totdat er in Amerika weer een andere malloot willekeurig op een menigte inschiet.

Wanneer je stilstaat bij het nieuws realiseer je, je dat we leven op een gigantisch slagveld,
Maar ach… hoe pijn het soms ook doet, we zijn inmiddels gewend aan al het geweld.

Dieren worden verwaarloosd, slachthuizen mishandelen graag even mee,
Zolang wij maar een lapje vlees hebben iedere avond, het liefst twee.

Gooi kokend water over je kat, dump je hond of verkracht een paard,
Koop zonder geld je volgende dier want ach… wat is het leven van een dier nou waard?

Lekker met zijn allen klagen over de files want niemand heeft die tijd,
Evengoed allemaal de auto er op het laatste moment tussen duwen en lachen wanneer je de ander afsnijdt.

Met 80 door de wijk, even appen want ja, je bent je favoriete wc-borstel kwijt,
Met zijn allen nee schudden als iemand een spelend kind over het hoofd ziet en deze dood rijdt.

Een pilletje op een feestje, je hebt plezier maar wordt verafschuwd door het “serieuze” deel van ons land,
‘Harddrugs is zoooo slecht voor je!’ roept een boze man met een legale joint in zijn hand.
Met zijn allen onder de tap, bier bier bier! Je bent straalbezopen maar de barman geeft je graag die cocktail,

Zolang je maar niet rookt… ‘Ga jij maar uit de kroeg, je lijkt verdomme wel een crimineel!’
Gelijkheid van rechten, emancipatie, iedereen is hetzelfde… man of vrouw,
‘Hier Ronaldo heb jij je verdiende 80 miljoen en jij voetbalvrouw, mijn laatste tientje voor jou!’.

‘Begin anders een eigen bedrijf! Mijn naam is de belastingdienst, ik ben je beste vriend!’
Een werkeloze kan het beter uitleggen: ‘Waarom werken als op de bank liggen beter verdiend?’

We schudden overal handen en roepen blij dat de politie de tering kan krijgen,
Fluitend voorbijlopen als iemand klappen krijgt, kijk eens hoe goed wij zijn in zwijgen.

Demonstratie hier, demonstratie daar, wat hebben we het toch allemaal slecht,
‘Ik ben het oneens met het helpen van asielzoekers’, dan heb je dat toch even mooi gezegd.

‘Ik doe de hele dag niets en mijn uitkering is zo laag… hoe kan de overheid me zo alleen laten staan?’
Tegelijkertijd roepen dat niemand hier welkom is, ongeacht hoeveel ellende ze hebben moeten doorstaan.

Iedereen wil en kan gehoord worden, mooi systeem die democratie,
Allemaal elkaar afzeiken vanwege zijn of haar mening… mooi begrip, communicatie.

Je mag geen negerzoen eten want dan ben je een pure racist.
Je mag niet vijf keer per dag bidden want dan ben je een echte extremist.

‘De politiek is een leugen, allemaal hypocrieten, ze naaien ons er allemaal aan!’
Je neemt vluchtig afscheid van het vijftigste meisje dat je dit jaar hebt gedaan.

‘Ik wil iemand die trouw is, diepgang heeft en mij behandeld als een echte diamant!’
Je swiped op Tinder snel die mooiboy die je toch gaat bedriegen naar de rechterkant.

‘Zucht… oké, vooruit, douche alle ouderen dan maar 1x per week en dagelijks 2x naar de wc!’
De directeur rolt met zijn ogen. ‘Wat vinden jullie trouwens van mijn nieuwe BMW?’

‘Heb je ze weer… die leraren… hier hebben jullie een beetje extra poen’
‘En nu verder niet meer zeuren want in je eentje met 30 kinderen in de klas is best te doen!’.

Met zijn allen roepen dat kinderen goed moeten worden opgevoed,
Maar zodra ze strafwerk krijgen boos op het schoolplein staan met een hele stoet.

Iedereen bedriegt, niemand is oprecht. Iedereen rent, niemand loopt.
Iedereen loopt te klagen maar niemand geeft waar hij of zij zelf wel op hoopt.

We roepen de rijdende rechter als de boom van de buren te ver naar ons buigt,
We hebben geen van allen de kracht meer dat je de buurman zonder te schelden hiervan zelf overtuigd.

We vragen iedere dag om meer maar geven zelf de helft van dat,
Verdomme… de wereld is ons ondertussen spuugzat.

Er dreigt een oorlog met kernwapens, we hebben het toppunt van armoede bereikt,
‘Weet je wat? We plaatsen een vlieg op zijn oog zodat de reclame wat zieliger lijkt’.

Moeder natuur spreekt zich soms uit en is niet bang om complete steden glad te strijken,
‘Iedereen, doneer nu direct even wat geld! Dan kunnen we allereerst de tempels weer bouwen voor de rijken’.

We kunnen allang overstappen op milieuvriendelijke voertuigen maarja… niet goed voor de economie,
Laten we direct nog wat bossen kappen voor wat vakantiehuizen, fuck de ecologie.

Waar is ons geloof, onze hoop, onze samenwerking gebleven?
We zwaaien met wapens en vergeten het allermooiste… het leven.

Iedereen is schuldig, niemand is vrij van deze blaam,
Het is niet erg… er staan ook dingen waar ik mij voor schaam.

De wereld maakt ons moe… maar wat maakt het uit als maar een deel van iedereen dit ziet?
Morgen is precies zoals vandaag, wachtende op de volgende malloot die willekeurig op een menigte inschiet.

Wanneer staan we op, kijken we in de spiegel en ademen we rustig in en uit?
Wanneer gaan we eens beseffen en kruipen we eens in iemand anders zijn of haar huid?

Wanneer houden we weer van de ouderen, respecteren we ieder zijn of haar eigen geloof?
Wanneer gaan we stoppen met mee te werken aan deze maatschappelijke kloof.

Wanneer gaan we weer betekenis geven aan het woord spijt?
Wanneer gaan we stoppen met zelf invullen en handelen op basis van een feit?

Wanneer gaan we weer genieten van de dieren en de natuur?
Wanneer gaan we stoppen met het creëren van vuur?

Wanneer gaan we weer elkaar zien als gelijken, samen sterk staan?
Wanneer gaan we stoppen met een verliefd stel dat hetzelfde geslacht is in elkaar te slaan?

Wanneer wordt onze emotie weer blijdschap in plaats van voortdurend kwaad?
Wanneer gaan we stoppen met het zaaien van angst en haat?

Wanneer gaan we eindelijk eens stoppen met al het gesnauw…
Wanneer gaan we weer betekenis geven aan: ‘Ik hou van jou…’

Deze wereld maakt mij moe… en ik hoop dat jij hetzelfde voelt,

Wellicht kunnen we dan eindelijk met zijn allen leven zoals het leven is bedoeld.
Marc.
P.s.

Beste Anne Faber,
Ik ken je niet maar dankzij jouw verhaal heb ik het mijne geschreven,
Ik wil je bedanken voor de minuten die je me zojuist hebt laten beleven.
Ik heb geen woorden voor de daad die jou is overkomen,
Maar weet dat ik in ieder geval vannacht over verbetering ga dromen.
Ik denk aan je familie, je vriend, je vrienden en vooral aan jou,
Weet dat ook al ken ik je niet, ik ergens toch een beetje van je hou.
Rust zacht beste Anne. Ik hoop dat de zon boven schijnt,
Ik weet dat je ooit nog een keer in het leven van je naasten verschijnt.
Wanneer de volgende malloot verschijnt en jij uit de media verdwijnt,
Besef dan mijn geschenk en weet dat ik voor altijd aan je denk.
Marc.