Column – ‘t Léste weekend van september stieët vör de duuër, dus det beteîkentj in Wieërt: kêrmes!
Vreuger beteîkendje det ouch; now kleî-jer, now schoon en éns inne twieë jaor ‘ne nowwe wîntjerjas. En dae mós aan, ouch al kos ‘t oeëverdaâg nog knap wêrm zeen. Mer as ‘t saoves begos te duûstere en de lêmpkes aanginge, waaszje mer waat bli-j dejjae ’s middigs toch eîgewiês waasj gewaesj.
Mien broor en ich koste de kerresjel, ’t hoeëg raad en de vleegtuugskes nog net verdrage, mer alles waat haarder, achteruut of oeëver de kop ging, waas vör os al ein brök te wiêt. Ich woeërt oeëveral kótsmisselik in en dao bin ich noeëts oeëverhaer gegruudj. Ich heb det éns inne zoeëvöl tiêd getesj en ouch miene nowwe wînterjas hieët det oeëts op `n minder leuke meneer mótte besneête.
Mer vae genoeëte vanne sfeer, de ruuëk vanne vörs gebördje apenuuëtjes, ’t tawke trékke en ‘ne oeëliebôl – en dan vörâl de léste uut de buul, woeë de poejersókker zoeë lekker in klûntjes op gesmolte waas.
D’r zeen attracties die volges mich al mien hieël laeve oppe zelfdje plek staon, mer toch waaszje eder jaor benoedj woeë det alles stóng en of d’r iets noets beej waas gekome.
As dejjae oeëver de Verlîngdje Bieëkstraot leeptj, mószje uutkieke vör de paparazzi. De fotograve steldje zich strategisch op en sprónge inéns vuuër eur veut en spoeërdje uch aan um efkes te posieëre. Vuuër dejjae ’t wisj, kreegdje ’n bönke in eur hang gedowdj mét ’n nömmerke d’r op en ‘n paar daag later, koszje inne etalages van bepaoldje wînkels kieke of eur foto gelöktj waas en koupe as aandînke. Tiêdes ’t zeuke nao eur eîge foto vör de raam of in ’ne groeëte klapper, zoogdje ouch drek weem d’r nog mieër op stap waas gewaesj. Altiêd ’n fieëst van herkinning.
Oppe maondjig haaj pap ouch vreej en ginge vae nao de Efteling. In ’t begin kwome vae dao nog neet zoeë hieël völ Wieërtenare tieëge, mer det woeërte doeër de jaore haer stieëds mieër.
Beej opa en oma haadje kêrmescênte gekrieëge, mer zoeëlang as dejjae nog mét pap en mam op paad gingtj, blieëf eur eîge buuërske tow. En det kwoom oppe léste daâg good uut, want dan mochte vae van oeës eîge gêldj iets koupe beej Rieëmers. Det waas neteurlik ’n körs oppe taart! Daonao nog nao de snuîktênt vör ‘ne (plekkendje) wiênbâl en dan zoote oeës kêrmestradities d’r vör det jaor weer op. ’t Waas toch eder jaor weer ’n fein fieëstje!
Feine kêrmes allemaol!
Een bijdrage van Marieke van Riet
