MDFT focust op cliënt én omgeving

Victorine Megard (PSW) en Paul Buddiger Orthopedagoog en MDFT supervisor van Vincent van Gogh werken samen aan MDFT therapie voor LVG+ doelgroep.

Mooie succesverhalen mogen Vincent van Gogh en PSW op hun conto schrijven sinds hun samenwerking bij de behandeling van jongeren met een licht verstandelijke beperking. Jongeren die vastlopen op meerdere vlakken krijgen door middel van MultiDimensionele FamilieTherapie (MDFT) hun leven weer op de rit: persoonlijk, thuis, op school/werk en in de buurt. “We wilden deze samenwerking eerst goed neerzetten. Nu is het tijd om er meer ruchtbaarheid aan te geven. Want er kunnen zoveel meer jongeren in Limburg duurzaam geholpen worden”, zegt Paul Buddiger van Vincent van Gogh.

Bewezen resultaten

MDFT leidt tot minder escalaties en kinderen die langer thuis kunnen wonen. Paul Buddiger is orthopedagoog en MDFT-supervisor en heeft al jaren ervaring met deze therapie. “Bij deze behandeling voor jongeren van 12 tot 23 jaar zetten we het systeem rondom die jongere in om te helpen: ouders, school, werk, vrienden, behandelaren, gezinsvoogden, reclassering. We versterken de beschermende factoren en beperken de risicofactoren. We gaan een half jaar intensief met ze aan de slag, met twee of drie keer per week contact. Want stel, je blowt te veel. Dan is individuele behandeling niet altijd afdoende, want eenmaal thuis trekken je vrienden aan je, je ouders maken weer ruzie, het gaat niet goed op school… dan gaat het gemakkelijk weer mis.”

Bij jongeren met een licht verstandelijke beperking (LVB) komt er voor een therapeut extra kennis en creativiteit bij kijken. Het gebruik van MDFT met deze doelgroep is relatief nieuw. Vandaar de samenwerking. Expertises komen samen: die van Vincent van Gogh op het gebied van psychische, psychiatrische en verslavingsproblemen en van PSW bij het ondersteunen van kinderen en volwassenen met ontwikkelingsproblemen, gedragsproblemen en/of een verstandelijke beperking.

Verschil maken

Victorine Mégard van PSW, gedetacheerd bij Vincent van Gogh in Venlo, over haar rol als therapeut in een gezin: “Mijn aanwezigheid is tijdelijk. Maar in zo’n intensieve periode kun je wel een verschil maken.” Door de mensen in kwestie te helpen op een andere manier met elkaar te communiceren bijvoorbeeld. “Als praten moeilijk is, dan gaat schrijven of tekenen misschien wel. Of iets visueel maken met blokken. Je moet buiten de gebaande paden denken.” Het effect daarvan werkt jaren door, als relaties blijvend verbeterd zijn. “Soms is er veel boosheid onderling. Dan ga je met de gezinsleden op zoek welke gevoelens onder de boosheid zitten. Vaak is dit bezorgdheid.” Een mooi voorbeeld is het verhaal van een 14-jarige jongen die moeite had te verwoorden wat in hem omgaat. Vader is overleden, moeder had allerlei problemen waar de zoon zich medeverantwoordelijk voor voelde. Er waren veel negatieve ervaringen en het verdriet bleef veelal onbesproken. Gaandeweg leerde moeder om grenzen aan te geven en beter voor zichzelf te zorgen. De zoon raakte gemotiveerd om straks zijn vmbo-diploma te halen. School, leerplichtambtenaar en grootouders helpen mee zodat de jongen die positieve gedragsveranderingen blijvend kan maken.

Victorine Mégard: “Je zoekt naar verandering op meerdere sporen, waar je iets in beweging zet. Het een heeft invloed op het ander.” “Bij licht verstandelijk beperkten is het de kunst om het verhaal goed over te brengen, in kleine stappen te werken,” vertelt Paul Buddiger. “PSW kan bovendien aanvullen met begeleiding bij wonen en werken. Gebundeld met de expertise van Vincent van Gogh is hier een prachtige win-winsituatie ontstaan.”