(Foto’s) Zaterdagavond vond in een gezellige en drukbezochte SooS de uitreiking van de 40e Lambieck Knoup plaats. Een nieuwe locatie, een nieuwe datum en een nieuwe look: de Lambieck avond is letterlijk en figuurlijk in een nieuw jasje gestoken. De stomme streken werden dit jaar voor het eerst ook visueel ondersteund met foto’s en filmpjes.
Vlak voor aanvang van de Lambieckavond werden de genomineerden (ruim 40) ontvangen en werd bekend gemaakt welke 11 kans maakten op de felbegeerde “Lambieckbeeldjes”. De 11 genomineerden voor de gouden, zilveren en bronzen Lambieck 2.018 waren: Myrthe Peeters, Wiel van Bree, Frans Janssen, Gino Bakens, Bart van der Feesten, Diana Peeters, Marc op ‘t Roodt, Truus Waegemans, Roland Jacobs, Roy Smits en Joep Camp.
Traditiegetrouw werd er een gouden, een zilveren en een bronzen Lambieck uitgereikt voor de “stomste streken” die zich afgelopen jaar in Weert en omgeving hebben afgespeeld. De uitslag van deze avond bleef tot het laatste moment ongekend spannend. Een publieksjury bepaalde wie met de Gouden Lambieck naar huis mocht gaan.
De uitslag
De Gouden Lambieck werd gewonnen door Bart van der Feesten. De Zilveren Lambieck ging naar Myrthe Peeters. En de Bronzen Lambieck mocht naar huis met Truus Waegemans.
Dit keer was er ook een ere-Lambieck. Deze werd uitgereikt aan Ruud en Maurice Blezer uit Colmont. De ere-Lambieck wordt uitgereikt voor de stomste streek in het afgelopen jaar buiten de regio Weert. Ruud en Maurice, fanatieke wielerfanaten, verfden de naam van wielrenner Tom Dumoulin tijdens de Giro D’Italia per abuis 200 meter ná de finishstreep op de weg, in plaats van ervoor. Hierdoor zou Tom Dumoulin de schildering niet tegenkomen op zijn weg richting finish.
Naast deze uitreiking werd ook de “Jan van der Croon-ere-medaille” uitgereikt. Deze medaille werd dit jaar uitgereikt aan Anton en Henk Moonen vanwege hun verdiensten voor de Weerter cultuur en dan met name voor de vastelaovundj in Weert. Aansluitend barstte er een gezellige feestavond los waarbij THE DEEJAYS en Pim Donkers hebben gezorgd voor de muzikale omlijsting.
Goud: Ga toch vissen! Bart van der Feesten
Bart doet aan magneetvissen. Je gooit dan een touw het kanaal in met een zware magneet eraan en hoopt dan maar dat er wat oud ijzer aan blijft hangen. Vaak haal je dan wat rotzooi omhoog voor de oud ijzerboer, maar af en toe blijven er ook andere dingen aan hangen. Denk aan kogels, een Duitse helm of het magazijn van een Duits schietgeweer. Maar Bart heeft ook al een keer mensen blij gemaakt met het terugvinden van gedumpte kluizen (met inhoud) na een inbraak.
Op een dag was Bart aan het magneetvissen en hij haalde zijn touw weer binnen. Hij voelde al dat hij wat “gevangen” had en hoorde al het een en ander rinkelen vanuit het kanaal. Tot zijn grote verbazing had Bart een handgranaat uit de 2e Wereldoorlog opgevist. Bart vond dat maar wat stoer natuurlijk. Na een dag vissen laadt hij alles in zijn gele Ford Ka en gaat met de buit van die dag naar huis. Bij thuiskomst laat hij de “vangst” van die dag “de granaat” aan zijn vader zien, maar zijn vader plaatste hem bij het zien van de granaat snel buitenshuis met de opmerking “Dadelijk ontploft hier de hele boel, weg met dat ding”.
Inmiddels was het al later op de avond en met de granaat in een kistje ging Bart naar het politiebureau. Het politiebureau was inmiddels dicht, dus via de intercom meldde Bart zich bij de agent van dienst. “Meneer agent, ik sta hierbuiten en heb een handgranaat uit de 2e wereldoorlog bij mij, die wil ik hier komen afgeven”. Het bleef stil aan de andere kant van de lijn.
Van het ene op het andere moment stormde er 6 politieagenten uit het politiebureau en werd het hele bureau ontruimd. Conform het laatste terreurprotocol bleven de agenten allemaal op 15 meter afstand van Bart staan. Bart werd geïnstrueerd om met de handgranaat ’t stadspark in te lopen en deze daar bij een boom neer te leggen. Vanaf dat moment gold in Weert het hoogste dreigingsniveau en het hele stadspark werd dan ook afgezet met rood-wit lint.
Drie patrouillewagens werden opgetrommeld. Met de koplampen werd de granaat de hele nacht verlicht en deze werd scherp in de gaten gehouden totdat ’s morgens de explosievenopruimingsdienst kwam om de handgranaat vakkundig onklaar te maken. Bart kwam er met een waarschuwing vanaf. Er werd hem wel duidelijk gezegd dat hij het nooit meer in zijn hoofd moest halen om met gevaarlijke explosieven te gaan rondrijden, want voordat je het weet verandert een Ford Ka in een Ford Kaboem!
Zilver: Vlekken in de douche – Myrthe Peeters
Eens in de paar weken gaat Myrthe naar de kapper. Soms om haar kapsel korter te laten knippen, soms om haar kapsel een beetje te laten verven.
Deze kaar gaat Myrthe naar de kappen voor een nieuwe haarkleur, na het aanbrengen van de kleur in haar haar, is het mogelijk dat de verf tijdens het douchen nog wat afgeeft, dit had ze immers al eens meegemaakt.
Deze keer was het afgeven van de haarverf wel heel extreem, in de douche zaten nu op de witte tegels een aantal vlekken.
Een cordon aan poetsmiddelen zouden uitkomst moeten bieden om deze vlekken te verwijderen.
Badkamerreiniger, schuurmiddel, Antikal, van alles had ze geprobeerd, maar de vlekken verdwenen wilden niet verdwijnen.
“Wat nu?”, dacht Myrthe. Even oma om raad vragen. Ze kreeg van oma de tip om te poetsen met tandenpasta, maar ook dit hielp niet.
Op een gegeven moment ging Tim zich er mee bemoeien, immers, zo meteen zijn door al deze poetsmiddelen de mooie witte tegels in de douche beschadigd.
Tim deed de verlichting op de douche uit, en de vlekken waren als sneeuw voor de zon verdwenen.
Het bleek dat er op de transparante douchedeur twee kalkvlekken zaten, en deze wierpen op de mooie witte tegels een schaduw….
Brons: Catharina laat hem gaan! – Truus Waegemans
Stel, het is Koningsdag en je bent lid van ’t Stadsgilde St. Catharina. Wat ga je dan doen? Dan doe je mee aan het jaarlijkse koningsschieten op de Markt. Het Gilde had de Soos uitgekozen als verzamelplaats en omkleedruimte. Lekker dichtbij, da’s handig!
Dat omkleden zou gebeuren beneden in de zaal. Maar omdat het koopzondag was en Koningsdag een vrije dag is met een heleboel Belgen in de stad, was het in het café en in de zaal hartstikke druk. ’t Gilde kreeg een nieuwe plek toegewezen en werd naar boven gedirigeerd, naar de zolder, waar ze zich konden omkleden en waar het eten geserveerd zou worden. Truus, een fervent lid van ’t Gilde, wilde zich graag nog even omkleden voor het eten ’s avonds, maar deed dat liever niet in het bijzijn van al die mannen van ’t Gilde. Daar had Jac, haar man, wel een oplossing voor. “Ga maar hier achter dit kamerscherm staan, dan ziet niemand je.”
Zo gezegd, zo gedaan, Jac gaat nog eens kijken hoe het met Truus gaat en vraagt: ‘Alles goed daar?” Truus schudt een keer met haar kontje en zegt: “Ik zie er toch nog goed uit voor mijn leeftijd, hè?” Jac mompelt wat en knikt instemmend.
Even later komt Ria Heijmans naar boven gerend en zegt: “Truus, zou je je niet schamen?!” Truus is zich van geen kwaad bewust: “Wat is er aan de hand, Ria, doe eens rustig!”
“Tja”, zegt Ria, “Beneden in de zaal staat het hele volk met de handen in de lucht te klappen, joelen en te fluiten! Die hebben nog nooit zo’n mooie striptease gezien!”
Truus kijkt om en ziet dat ze voor een grote glazen ruit staat, waardoor je vanuit de vollen breedte van de Soos zo naar boven kunt kijken, naar de zolder. Truus kijkt naar beneden en ziet ze staan, een zaal vol koningsgezinde Weertenaren en winkelende Belgen, zich verlekkerend aan het lichaam van Truus.
[nggallery id=’7284′]