Marianne ten Hacken is al zes jaar vrijwillige coach voor nieuwkomers. Toen in 2015 een oproep van Punt Welzijn kwam, sprak dat haar meteen aan. Marianne: “Het past bij mij als persoon om anderen te helpen”.
Ze voelde zich altijd al betrokken bij onderwerpen die op dat moment in haar leven pasten. Ze was lid van de ouderraad op de school van haar kinderen, vrijwilliger bij haar sportclub en nu is ze al twee jaar intaker bij de voedselbank en zes jaar coach van statushouders.
Marianne begon met het begeleiden van één persoon. Momenteel begeleidt ze twee gezinnen. Ze helpt ze met allerlei zaken maar helpt de statushouders vooral zelfredzaam te worden. “Ze komen terecht in een land dat ze niet kennen met alleen nog maar hun herinneringen. Ze spreken amper Nederlands en kennen niemand. Ik help deze mensen hun leven op te pakken in Weert”.
Dat begint zodra een vluchteling een statushouder wordt en in Weert komt wonen. Marianne gaat dan samen met de persoon of gezin naar de woning kijken die ze mogen betrekken. Marianne: “In het geval dat mensen geen Nederlands spreken, is dit vooral handen- en voetenwerk. Dan hebben we er vaak een tolk bij”.
Met het betrekken van een nieuwe woning krijg je automatisch te maken met een aantal administratieve taken zoals het contract tekenen en gas en stroom regelen. Daarnaast moet het huis ook ingericht worden. De nieuwe Weertenaar krijgt een kleine lening van de gemeente om een heel huis in te richten. Dat is inclusief meubels, vloer, gordijnen, witgoed enz.
Vooral het contact met de mensen vindt Marianne belangrijk in haar vrijwilligerswerk. “Je probeert een band op te bouwen, vertrouwen te krijgen van het gezin dat je begeleidt. Als ik met een telefoontje een probleem voor ze oplos dan schept dat vertrouwen”.
Maar uiteindelijk is het de bedoeling dat het gezin het zelf allemaal kan regelen. De begeleiding duurt gemiddeld een half jaar tot een jaar. Maar er zijn gezinnen bij waar het soms 2 jaar duurt. Of waar je iets extra’s voor doet. “Ik heb eens met een gezin een school voor speciaal onderwijs moeten zoeken voor een kind. Ik ben met het gezin naar een school in Eindhoven en Venlo gereden om te kijken”, aldus Marianne.
Soms vindt Marianne het best zwaar maar ze zet zich nog altijd graag in voor deze mensen. Ze maakt duidelijke afspraken en veel kan via WhatsApp, bijvoorbeeld een foto van een brief sturen. “Je krijgt bij het starten als coach eerst een training hoe je diverse dingen moet aanpakken. Bij problemen schakel ik altijd met het kantoor van Punt Welzijn en lossen we het samen op”.
Wat Marianne anderen graag wil meegeven: “Stel je open voor de ander, maak eens kennis met een nieuwe activiteit”.
De gezinnen op de foto zijn sinds kort herenigd. De mannen wonen al 2,5 jaar in Nederland en leerden in het asielzoekerscentrum al Nederlands. De vrouwen en kinderen zijn pas 2 maanden in Nederland. In het AZC begint de procedure voor gezinshereniging. Door corona en ontploffingen bij de stad Beiroet duurde het langer dan normaal voordat de gezinnen van deze mannen over konden komen.
Dit interview is onderdeel van een reeks interviews die Punt Welzijn maakt in het kader van de campagne Mensen Maken Weert en Nederweert. Alle verhalen lezen of meer weten over de campagne? Kijk dan op www.puntwelzijn.nl/mensenmaken. Wil jij je ook vrijwillig inzetten of weten waar jouw vrijwilligerskracht ligt? Kijk dan op www.puntwelzijn.nl/socialemarktplaats.
