Heb jij je wel eens afgevraagd hoe de apps die je downloadt in de App Store eigenlijk geld verdienen? En hoe zou de gemiddelde speler 5 euro besteden in een app? Wij zoeken het allemaal voor je uit.
Hoe verdienen apps geld?
De meeste apps die je downloadt in de App Store zijn, in ieder geval gedeeltelijk, gratis. Maar hoe kan een app dan toch winstgevend zijn? Er zijn een aantal bekende verdienmodellen die veel apps gebruiken.
Online casino’s hebben bijvoorbeeld verschillende manieren om klanten te binden, zoals freemium slots of door nieuwe spelers een aantrekkelijke kans te bieden. Heb je je ooit afgevraagd hoe het zou zijn om te storten en spelen met 5 euro? Deze lage instapdrempel stelt gebruikers in staat om de app te verkennen en de volledige spelervaring mee te maken, zonder direct grote bedragen te riskeren. Zulke promoties moedigen spelers aan om verder te spelen en uiteindelijk meer geld te investeren.
Een door apps veelgebruikte manier om geld te verdienen is het tonen van advertenties. Jij gebruikt de app gratis, maar iedere keer dat je op een advertentie klikt, ontvangt de appontwikkelaar geld van de adverteerder. Een voorbeeld hiervan is Facebook, dat geheel en al gratis te gebruiken is, maar wel advertenties laat zien. Sommige apps zijn gratis, maar kunnen tegen betaling zonder advertenties gebruikt worden. Zo is YouTube in principe helemaal gratis, maar als je gek wordt van alle reclame, kun je altijd overstappen op YouTube Premium.
Sommige apps verdienen geld via een platform waarop mensen diensten aan kunnen bieden. Vervolgens brengt de app een percentage van het verdiende geld in rekening. Denk hierbij bijvoorbeeld aan Uber, waar je taxiritten kunt bestellen. Een deel van het betaalde bedrag gaat rechtstreeks naar de app zelf.
Soms ontwikkelen bedrijven ook een app juist om hun producten aan de man te brengen. Een goed voorbeeld hiervan is de Nike Running-app, die je sportprestaties bijhoudt, en je coacht. Leuk natuurlijk, maar waar het Nike uiteindelijk om te doen is het promoten van hun sportartikelen.
Apps kunnen er ook voor kiezen gegevens te verzamelen en deze te verkopen aan derden. Het klinkt cliché, maar het is vaak wel waar: als een digitale dienst gratis is, ben jij eigenlijk het product. Je hebt vast wel eens gezien dat een net geïnstalleerde app je vraagt of het gegevens uit je telefoon mag verzamelen, of toegang mag krijgen tot je camera. Het verzamelen van deze gegevens is natuurlijk niet alleen maar slecht. Een app als Netflix doet dit bijvoorbeeld ook om je films of series aan te bieden die bij jou passen.
Tot slot maken veel apps gebruik van een zogeheten freemium-oplossing. Het woord zegt het al: deze apps kunnen zowel gratis (“free”) als met een betaald abonnement (“premium”) gebruikt worden. Het idee is dat je de app gratis uit kunt proberen, maar dat de betaalde premium-versie toegang geeft tot betere of uitgebreidere functies.
Er zijn talloze voorbeelden die je wellicht wel kent. Zoom is bijvoorbeeld gratis te gebruiken voor korte videogesprekken, maar wil je langer dan 40 minuten vergaderen? Dan heb je een abonnement nodig. Canva is gratis, maar biedt meer functies en stock-afbeeldingen tegen betaling. Ook Tinder is gratis, maar bij een abonnement krijg je bijvoorbeeld te zien wie jou leuk vindt.
Een rendabel verdienmodel
Dat veel apps voor het freemium-model gaan is natuurlijk niet zo gek, want het is een van de meest rendabele verdienmodellen voor apps.
Uit onderzoek van het Amerikaanse bedrijf NPD Group blijkt dat 40% van de gebruikers van freemium-apps op een gegeven moment besluit voor de betaalde functies te kiezen. Toch zegt ook 15% juist expres geen freemium-app te downloaden als zij weten dat bepaalde functies achter een betaalmuur zitten.
Vrouwen lijken over het algemeen gemakkelijker te verleiden tot het afsluiten van een abonnement dan mannen, en gebruikers stappen gemiddeld over op de premium-versie na de app een maand gratis gebruikt te hebben.
Wat maakt een freemium-app succesvol?
Het freemium-model kan dus erg goed werken, maar je moet wel goed weten hoe je dit aan moet pakken, door elementen toe te voegen waardoor gebruikers eerder overstappen op de betaalde versie, maar zonder te veel af te doen aan de kwaliteit van de gratis versie.
Het lijkt er dan ook op dat freemium-apps in bepaalde sectoren succesvoller zijn dan in andere. Een onderzoek van Strategic Management Journal suggereert dat freemium-apps meer kans van slagen hebben wanneer er een sociaal aspect bij komt kijken. Het kan dan bijvoorbeeld gaan om multiplayer-functies in games, het delen van ritten, of om samenwerkingstools. Ook lijkt het freemium-model bijzonder goed te werken voor datingapps.
De onderzoekers kwamen tot deze conclusie door een grote database van 9.700 digitale pc-games van het Steam-platform te analyseren. Freemium-producten die veel sociale functies bevatten hebben 49 procentpunten meer kans om succesvol te zijn wanneer ze een groot gebruikersbestand hebben. Tegelijkertijd zien we ook dat freemium-producten eerder falen als ze veel sociale functies bevatten, maar een klein gebruikersbestand hebben.
Alles valt of staat dus met de grote van het gebruikersbestand. Simpel gezegd: sociale functies zijn leuk, maar ze zijn ook vrij nutteloos als er niemand is om ze mee te delen. Een multiplayer-game is onspeelbaar als er geen andere spelers zijn. Google Sheets onderscheidt zich van Excel door de mogelijkheid om samen te werken met collega’s, Ubers Pool-functie helpt je alleen geld te besparen als andere mensen dezelfde rit willen maken, en datingapps zijn alleen maar frustrerend als je met niemand een match hebt.
Het sociale aspect van freemium-apps is dus erg belangrijk, maar er zijn meer mogelijkheden om het meeste uit dit model te halen. Zo werken freemium-apps met name goed in de entertainmentindustrie, omdat deze apps hoogwaardige inhoud (foto’s, video’s, televisieseries) bieden waar mensen bereid voor zijn te betalen.
Ook bedrijfstools doen er goed aan een freemium-model aan te bieden, omdat je via een betaald abonnement bijvoorbeeld extra cloudopslag of meer functies aan kunt bieden. Hetzelfde geldt voor communicatiemiddelen, zoals instant messaging of software voor videobellen.
